آمدر مقاله قبل 2 نکته کارآمد در باب مدل سازی فرایند را تشریح کردیم. در این قسمت 3 نکته دیگر را بیان می کنیم.
۳-مدلهای خود را طبقهبندی کنید. موضوعی که BPMN را از دیگر شیوههای مدیریتی متمایز میکند، تأکید آن بر نگرش به کسبوکار از منظر عملکرد بین وظیفهای است. ثبت فرآیندها در مدلهای مسطح که ۳۰ فوت از فضای دیوار را اشغال میکنند، اجازه درک تمامی بخشهای آن را به صورت یکجا نمیدهد. در عوض، ما یک روش بالا به پایین را آموزش میدهیم که
در بالاترین سطح، نمودار تمام فرآیند را بر روی یک صفحه به نمایش میگذارد و از زیر فرآیندها برای گسترش دادن جزئیات یک فرآیند در سطوح نموداری زیرین استفاده نموده تا قادر باشید مدل خود را بزرگ و کوچک کرده و هر سطح دلخواه از جزئیات را توصیف کنید. این پروسه ممکن است در صفحات متعددی به چاپ برسد اما انسجام یک مدل را حفظ مینماید.۴-بر روی فرآیند خود عنوانِ "فعل-اسم" بگذارید. BPMN فرآیندها را به صورت جریانی از فعالیتها (activity) توصیف مینماید. در واقع آنها نمایانگر کارِ انجامشده در فرآیند میباشند. فعالیتها، وضعیت یا کارکردهای کسب و کاری و یا تعاملاتِ موردهای کاربری نیستند. به منظور تقویت این ایده، ما از فراگیران درخواست میکنیم تا فعالیتهای خود را به طور مداوم با استفاده از ساختار "فعل-اسم" نامگذاری کنند، برای نمونه: از "اعتبار را بررسی کنید" یا "سفارش را اعتبار ببخشید" به جای "بررسی اعتبار" (یک تابع) و یا "سفارش معتبر" (یک وضعیت) استفاده نمایید. یک منبع برای اجرای هر یک از فعالیتها در نظر گرفته میشود و عنوان هر فعالیت میبایست اینکه چه عملی اجرا میشود را توصیف نماید.
۵-نوع وظیفهها را مشخص کنید. یکی از ویژگیهای BPMN بدون هیچگونه نمودِ استاندارد شدهای در نمودار، نوع وظیفه است. در واقع چندین نوع وظیفه وجود دارد، ولی در حقیقت دو مورد از آنها را باید متمایز نمود: کاربر (وظیفه انسانی) و سرویس (وظیفه سیستمی). خوشبختانه بیشتر ابزارهای BPMN، نوعهای وظیفه را با استفاده از آیکنها متمایز میکنند، با این حال شما میبایست مشخص کنید که کدام نوع موردنظر است.
برای مطالعه مطالب بیشتر در این خصوص اینجا را کلیک نمایید.